Μια «κασέτα» (cartridge) μαγνητικής ταινίας υψηλής πυκνότητας, με χωρητικότητα ρεκόρ που φτάνει τα 580 ΤΒ ανέπτυξαν η IBM και η Fujifilm, για σκοπούς αποθήκευσης σε μεγάλα “data centers”.
Όπως αναφέρεται σε ανάρτηση της IBM, το πρωτότυπο αυτό παρέχει 27 φορές μεγαλύτερη πυκνότητα περιοχής από τα σημερινά “tape drives”. Σημειώνεται πως σήμερα υπάρχουν πάνω από 500 hyperscale “data centers” στον κόσμο, που αποθηκεύουν 547exabytes (EB) από “actual data”, και έρχονται άλλα 151. Αυτό συνεπάγεται μεγάλη κατανάλωση ενέργειας, και προφανώς πάρα πολλά δεδομένα.
Η μία τεχνολογία που μπορεί να διαχειριστεί την τεράστια αύξηση δεδομένων, προστατεύοντας παράλληλα από κυβερνοεπιθέσεις είναι πάνω από 60 ετών· η μαγνητική ταινία.
Η ΙΒΜ κάνει λόγο για έναν νέο ορόσημο, καρπό δουλειάς 15 ετών, και το το έκτο ρεκόρ στην αποθήκευση τέτοιου είδους από το 2006 και μετά. Όπως τονίζεται, επιτεύχθηκαν 317 GB/in2 (gigabits ανά τετραγωνική ίντσα) σε πυκνότητα περιοχής σε μια πρωτότυπη μαγνητική ταινία (particulate magnetic tape) φερρίτη στροντίου (SrFe) που ανέπτυξε η Fujifilm. Αυτό είναι περίπου 27 φορές μεγαλύτερο από την πυκνότητα περιοχής που χρησιμοποιείται στα σημερινά προηγμένα “tape drives”.
Από άποψης δυνατοτήτων αποθήκευσης, ένα μεμονωμένο “tape cartridge” τέτοιου τύπου έχει τη δυνατότητα να αποθηκεύει περίπου 580 ΤΒ δεδομένων· κάτι που αντιστοιχεί σε 786.977 CD το ένα πάνω στο άλλο, σε ύψος 944 μέτρων!
Αν και η ταινία υπάρχει ως τεχνολογία εδώ και πάνω από 60 χρόνια, βελτιώνεται με το πέρασμα του χρόνου: Η παρούσα γενιά της χρησιμοποιεί σωματίδια φερρίτη βαρίου (BaFe) για την επικάλυψη των μέσων αποθήκευσης μαγνητικής ταινίας, ωστόσο για να πάει ακόμα παραπέρα ως προς την κλίμακα πυκνότητας, η Fujifilm ανέπτυξε το SrFe (φερρίτη στροντίου), που μπορεί να διαμορφωθεί σε μικρότερα σωματίδια με «ανώτερες ιδιότητες»· δηλαδή μεγαλύτερη πυκνότητα αποθήκευσης στην ίδια ποσότητα ταινίας.
Επίσης, αναπτύχθηκε και μια σειρά από νέες τεχνολογίες για την επίτευξη αυτού του ρεκόρ, μεταξύ των οποίων και μια νέα τεχνολογία “κεφαλής” χαμηλής τριβής, και ένας “εντοπιστής” που επιτρέπει πολύ αξιόπιστο εντοπισμό δεδομένων.
Σε αυτό το πλαίσιο, όπως τονίζεται στην ανάρτηση της IBM, η ψηφιακή μαγνητική ταινία —ένα μέσο αποθήκευσης που εφευρέθηκε το 1952, με αρχική χωρητικότητα περίπου 2 ΜΒ ανά μπομπίνα— συνεχίζει να αποτελεί ιδανική τεχνολογία όχι μόνο για την αποθήκευση μεγάλων όγκων “backup” δεδομένων και αρχείων, μα και για νέες εφαρμογές, όπως υβριδικά περιβάλλοντα “cloud”.
Επίσης, είναι πολλά και τα πλεονεκτήματα ως προς την κυβερνοασφάλεια, καθώς είναι δυνατή η «φυσική» αποσύνδεσή της από ηλεκτρονικές συνδέσεις· ένα αδιαπέραστο φράγμα απέναντι ακόμα και στις πιο εξελιγμένες επιθέσεις.
Πηγή:
(Συνολικές Επισκέψεις: / Total Visits: 28)
(Σημερινές Επισκέψεις: / Today's Visits: 1)